başkasının eskisini giymek

3 yıl öncesine kadar hep konu komşunun,akrabaların,annemin temizliklere gittiği yerlerin verdiği kıyafetleri giyerdim. marka nedir bilmezdim. o kadar sevinirdim ki yeni kıyafetlerim oldu diye. annem bir güzel yıkar ütülerdi. çoğunun ya rengi solmuş ya da yakası paçası bir yanda olurdu. hiçbirine burun kıvırmazdım. şimdi tatillerde okuldan kalan zamanlarda çalışıyorum. kardeşime en güzel kıyafetleri alıyorum. ben giyemedim o giysin.

ablamın küçülenlerini az giymedim. ama artık bedenler farklı olduğundan öyle bir sıkıntım yok jhskjds

giydim, giyerimde, utanmamda. gocunulacak bir şey yok bunda herkesin maddi durumu bir değildir. ama bunu küçumseyen karaktersizlerde vardır illa.

üniversiteye hazirlaniyorum ve hala başkalarının eskilerini giyiyorum giymek de zorundayim gocunmam,alınmam emek nedir alın teri nedir hepsini küçük yaşta öğrendim hayatın farkında olun ailenizin kiymetini bilin

çok giydim,giydik daha doğrusu.biz 4 kardeştik hepimizin yaşları da birbirine yakın babamın aldığı maaş ki önceden işçiydi,sonradan memur oldu,şimdi yine işsiz,ancak yeterdi ev geçindirmeye.apartman görevlisi amcam vardı onların apartmandakilerin verdiklerini giydik,komşuların verdiklerini giydik.yok işte yok almaya gücün yok o zamanlar ama utanmadık,annem üzülürdü bazen içinden kötü kıyafet çıkınca giydirmezdi bize ama ben anlardım.zoruma da gitmezdi niye gitsin ki çocuksun yeni kıyafetin var eski de olsa senin için yenidir.o zamanlar geçti çok şükür şimdi de biz kuzenlerime,köydeki çocuklara gönderiyoruz ama eskileri değil bize olmayanları,bu yüzden çok değer veririm kıyafetime bir şey olmamasına,bilmiyorlar ki parası için değil benden sonra başkası giyeceği için.

bende küçükken çok giydim halende giyerim.bana ilk okul 5'e kadar önlük alamadılar ya öğretmenim alırdı yada başka konu komsununkileri giyerdim. biz 6 kardeşiz ama 3 tanesi bizden baya büyük diğer 3 tanesi yaşıt sayılırız. biz aynı yaşlarda olduğumuz için birbirimizin kıyafetlerini giyme şansımız olmuyordu zaten herkesin en fazla bir iki parça giysisi vardı o yuzden hep baskalarininkini giyerdim. sonra büyüdüm universteye gittim. aileden para gelmediği için zaten aldığım 300 lira bursun 120 lirası yurda gidiyordu geri kalan da ihtiyaclara zor yetiyordu yani kıyafete ayıracak ekstra param yoktu. yurttakilere çok sinir olurdum. gelirlerdi "ay ben bu ayakkabıyı adidastan aldım 300 lira ya ama çok begenmedim ya aman neyse kalsın dolapta ışte" gibi lafları çok duyardım. bende içimden ne 300 liraya ayakkabimi ben o parayla kendime 2 takım üst baş alırım derdim. neyse ışte yurtta bir iki arkadaş benim durumun farkında oldukları için ara ara bana kazak gömlek ayakkabı gibi şeyleri alır hediye paketi yapar hani sanki ben birşeyleri basarmisimda onu tebrik etmek için veriyorlar is gibi davranirlardi. bazen sabah bi uyanirdim yastığımin altında 50 lira para olurdu. elbette kimin bıraktığını bilirdim. bende ona not yazardım yastığının altına koyardım "borc olarak kabul ediyorum günün birinde sana bunu muhakkak ödeyeceğim" diye. ama o hep bilmemezlige yatardi. ben hep bir köşeye yazardım bunu. sonra okul bitti bi iş buldum 700 lira maaşla çalıştım maaşımı aldığım gün 700 liranın 500 lirasını o arkadaşa yolladim. su an issizim bir kuruş bile param yok şimdide halamin kızının eski kıyafetlerini giyiyorum. onun durumu iyi sürekli yeni şeyler alır alışveriş delisidir. o yüzden giymediklerini bana verir. goncunmadan giyerim ama insan uzulmuyor da değil. niye diye sormadan da duramıyor insan..

eskisi olmayanın, yenisi olmazmış.

ben 5 kilo olarak doğunca abimin giysileri bana olmazdı genelde o yüzden başkasının eskisi değil de yeni olarak alınan bi şeyi 3 4 sene giyerdim, şimdi de devam ediyo o alışkanlığım aldığım bişeyi 1 sene kullanıyorum rahat. dışardan bakılınca biraz iğrenç görünüyo olabilir ama temiz kullanıyorum

hep giymişimdir hâlâ daha giyerim. 19 yaşımdayım asla gocunmam bundan ne varmış yani olan kıyafetimi de eskiyene parçalanana kadar giyerim. kolay kazanılmıyor para boş zamanlarımda kıçımı yırtarak kazandığım parayla alırım ihtiyaçlarımıda ne marka takıntım vardır ne de pahalı eşya merakım. memnunum karakterimden de elbiselerimden de.

niye kötü bi şey gibi görülüyo anlamıyorum kuzenler arasında en küçük olduğumdan kıyafetler hep bana kalırdı hepsini de giyerdim şimdi bana olmayanları da başkalarına veriyorum

babamın amcasının oğlu onur abim lise döneminde hayvan gibi büyüdüğü için 1 sene önce aldığı kıyafetler olmazdı. aramızda 10 yaş var hep onun kıyafetlerini giyiyordum. zevki de kendisi gibi muhteşemdir. bugün bi tişörte 20 lira vermek koyuyor. neden büyüdüm allah'ım?

hep böyle büyümedik mi, asla gocunmadım.zamanında ben başkalarının eskilerini giydim simdi kendime olmayanları ihtiyaç sahiplerine ulaştırıyorum.

sizi veya bir başkasını bunu yapıyor diye ayıplayan, hor gören piçler varsa, çok hızlı bir şekilde onları hayatınızdan çıkarın.

babam öğretmendi ve tek maaşla geçinmeye çalışırdık. abimin ve benden büyük olan kuzenimin erkek kıyafetlerini giyerdim küçükken ve bundan zevk alırdım. ne var bunda küçülmüş ona o da bana veriyor yırtık değil düzgün kullanılmış bende giyerdim hala da giyerim eşek kadar oldum. bazen dayımın, kuzenimin, abimin tişörtlerini kapüşonlu çeketlerini alırım. çok şükür halimize. allah herkese nasip etsin. mesleğimi elime aldığımda bende başkalarına yardımlarda bulunacağım inşallah

küçüklüğüm bu hüzünle geçti. yeni birsey hasretiyle yaşardım, yav küçüklük işte :)

ben küçükken durumumuz hiç iyi değildi o kadar ki annem merdiven siliyordu orda kadınlar hep kıyafet verirdi zaten yırtık falan olurdu olsun diker öyle giyerdim büyüyünce anladım başkası verdikleri kıyafeti üzerimde görünce ıyyy merdivencinin kızı oldum kapıcı kızı oldum oldum da onların gözünde insan olamadım diceğim o ki verdiğiniz veya aldığınız şeyler insan yapmaz sizi biraz incitmemeyi denemek lazım

valla eski şeyleri vintage diye daha pahalıya alıyoz

ben hep abilerimin eskilerini giymeye meraklıydım küçüklüğümden beri, abimi çok seviyorum ve ona imrendiğim için yeni kıyafetten daha çok abimin eskilerini giymeye bayılırdım, aynı şekilde kardeşim de benim eski kıyafetlerimi giymeye meraklı, şu an abimle bazı kıyafetleri ortak giyeriz yine

ben küçükken ablamın eskilerini giyerdim, şimdi kendi eskilerimi kuzenlerime ve komşularıma veriyorum .hala ortak giydiğimiz kıyafetler oluyor.bunda utanılacak en ufak bir şey yok ki.

genelde karakterini satmayıp çok emek harcayan babaların evlatları olur.

küçük'ken başkasının eskisi benim gezmeye giderken giydiğim yeni kıyafetlerimdi.

lise 1'e kadar akrabalarımın verdikleri eski elbiseleri giyerdim ve mutlu olurdum seve seve giyerdim çünkü babamın 4 kardeşin hepsine sürekli elbise alacak durumu yoktu. hiç unutmam ortaokul 2. sınıfın başında annem spor ayakkabı almıştı sevinçten havalara uçtum 1 hafta sonra ayakkabılarım çalındı sabaha kadar ağlamıştım allah razı olsun bir akrabımız oğlunun az eskimiş ayakkabılarını vermişti.. şimdi elhamdulillah çalışıyorum kazanıyorum anneme babama kardeşime alabileceğim en iyi elbiseleri ayakkabıyı almaya çalışıyorum..

çoğu kıyafetim rahmetli babama ait.zaten erkek reyonunu severdim

küçükken abilerimin eskilerini giyerdim simdi onlar benim yeni aldıklarımı giyiyorlar.eskileri giymek benim yaşam tarzım oldu sanırım

gayet normal bir şey hangimiz giymedik ağabeyimizin, ablamızın, kuzenimizin eskilerini???

başkasına vereceğim zaman yıkayıp ütüleyip veririm her zaman

yadırganmamalıdır. zamanında ayağım çabuk büyürdü. ayakkabılarımı kuzenime verirdim

istediğim kıyafeti alacak durumum var ama kuzenlerimin kıyafetlerini de alır giyerim utanılacak bi şey yok bunda

benden daha zayıf bir kuzenim vardı ama o kadar koca yüreği vardi ki daha yeni anlıyorum. baya baya fakir büyüdük biz ama kuzenimin babası zengindi kendisi her hafta alışverişe çıkar bir sürü kıyafet alırdı fakat o kadar zayıf olmasına rağmen kendisinden 1 beden büyük kıyafetler alırdı. hemen işte yok ben beğenmedim diye bana verirdi, çocuk aklı anlamazdım ama akıl erdikçe anlıyorum birşeyleri o kız o kıyafetleri bilerek kendinden 1 beden büyük alıyormuş.

gayet normal bir durum olmakla beraber ben de giydim çok da güzeldi

utanılmamalıdır.

çok sevdiğim bir kuzenim var benden 6 yaş büyük. küçükken yengemden isterdim bana eskilerini küçülmüşlerini versin de giyeyim diye. hâla da çok severim ne zaman evine gitsem dolabından alır giyerim o da aynısını bana yapar

başkasının eskisi çoğu zaman benim yenimdir. kuzenlerim olsun, komşularım olsun giymedikleri kıyafetleri getirdiklerinde hiç utanmıyorum. çünkü zaten aynı şeylere tekrar para harcamayı anlamsız buluyorum. 20 senelik hayatımın büyük bir kısmı böyle geçti ve halimden şikayetçi değilim. dediğim gibi param bana kalıyor ve başkasının eskisi bana yeni oluyor. sonuçta ben ilk defa giyiyorum. tabi eğer aşırı yıpranmış değilse. saygılar.